شیخ صدوق این کتاب را که در 97 مجلس , 13 ماه تدوین کرده و این مجالس به جز چند مجلس (22، 23، 24و 26) هر جمعه و سه شنبه بر پا بوده است. شروع آن 18 رجب 367ق به هنگام سفرش به مشهد، و پایان آن 18 شعبان 368ق بوده است. فقط مدت کوتاهی در راه طوس در تدوین کتاب فاصله افتاده است.
مجلس 29 آن مصادف با 8 محرم (دومین جمعه محرم) بوده و لذا به مقتل سیدالشهداء(ع) شروع کرده و آن را در مجلس 30 و 31 تکمیل کرده است. مجلس 26 مصادف با غدیر و ذکر فضائل این روز است. این بیانگر امتیاز این کتاب به دیگر کتب امالی است که صدوق در نقل احادیث به مناسبت‌های زمانی و مکانی توجه داشته است.
افزون بر آن در ماه رجب از فضائل آن ماه و در ماه مبارک رمضان از فضائل رمضان و ثواب روزۀ در این ماه‌ها حدیث نقل کرده است. هنگامی که به نیشابور می‌رسد حدیثی در فضیلت زیارت امام رضا(ع) نقل می‌کند.
این کتاب شامل دسته‌ای از احادیث نبوی(ص) و اهل بیت(ع) در موضوعات مختلف مانند سیره پیامبر(ص)، ماجرای اسراء و معراج، ادعیه و موعظه‌ها، فضائل و مناقب اهل بیت(ع) است که شامل موضوعات تاریخی و اخلاقی و عقائدی و... می‌باشد.