شعر این دیوان، با توجه به پایگاه راویانش، و با توجه به ساختارها و معانى و انگیزه‌هاى شعرى، بر چند گونه است: گونه‌اى که به قطع از سروده‌هاى امام است، مانند رجزها و سروده‌هایى که در منابع معتبر به تواتر و تکرار از حضرت دانسته مى‌شود. گونه‌اى که از شاعران دیگر است و حضرت در ضمن سخن بدان‌ها تمثل جسته است. گونه‌اى که در آن، لفظ از دیگران و معنى از امام(ع) است؛ بدین معنی که سرایندگان، سخنان نغز امام را به رشته نظم کشیده‌اند، که دراین‌صورت برابرى و هم عیاری نظم شاعران را با کلام امام چشم نمى‌توان داشت. گونه‌اى که شرح منظوم واقعه یا گزارشى است که در احوال حضرت آورده‌اند. گونه‌اى که دوستداران امام به زبان حالى از حالات او سروده‌اند. رجزى که از هماوردان امام در جنگ‌هاست که امام رجزى در پاسخشان سروده، و رجز حریف و پاسخ امام هردو در دیوان آمده است.

این کتاب در 720 صفحه و قطع وزیری با جلد سخت در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.